ΜΕ ΣΤΥΛ...ΙΤΑΛΙΚΟ!

Το περίμενα με σχετική αγωνία το παιχνίδι. Όχι γιατί περίμενα υπερθέαμα. Κάτι η κρισιμότητα του αγώνα, κάτι τ' ότι και οι δύο είναι ομάδες του Μουρίνιο απαιτήσεις δεν είχα. Η επιστροφή όμως του πορτογάλου στο Λονδίνο ήταν θέμα. Πολύ πάθος, αρκετή κλοτσιά, λίγο θέαμα, σκληρές μάχες σώμα με σώμα, δύναμη. Πόλεμος κανονικός! Και στον πόλεμο σ' ενδιαφέρει η επιβίωση κι η νίκη. Η ψυχαγωγία είναι για άλλη ώρα...

Ελάχιστες στιγμές η Τσέλσι θύμισε Τσέλσι. Στα τελευταία λεπτά του 1ου ημιχρόνου και στα ξεκινήματα του 2ου ήλεγξε τον ρυθμό. Η Ίντερ αφού απορρόφησε τους κραδασμούς την απονεύρωσε κι έκανε κουμάντο. Ήταν θέμα χρόνου με κάποια απ' τις εξαιρετικές μπαλιές του Σνάιντερ στην πλάτη της άμυνας να έρθει το γκολ. Αυτό δε που μού 'κανε εντύπωση ήταν το πρώτο ημίωρο του αγώνα όπου αν δεν ήξερες το σκορ του 1ου αγώνα αποκλείεται να καταλάβαινες ποια ομάδα "καιγόταν" για γκολ.Πιστεύω πως η χθεσινή (πλέον) νίκη της Ίντερ την ξαναβάζει στον ποδοσφαιρικό ευρωπαϊκό χάρτη. Ξανακάνει μεγάλη τη φανέλα. Η looser ομάδα ανήκει στο παρελθόν και ο Μουρίνιο έδωσε φωναχτές απαντήσεις...Στο άλλο παιχνίδι που έγινε παράλληλα δεν έχω άποψη. Αλλά να σου παίρνει την πρόκριση μέσα στην ισπανία ένας παίκτης που τον λένε ... Χόντα(!!!) δεν το θέλει ούτε ο θεός του μηχανοκίνητου αθλητισμού!