ARIS! GOD OF WAR!

Δεν μ' αρέσει να ευλογώ τα γένια μου, μα το ντέρμπι της συμπρωτεύουσας (παγκόσμια πατέντα κι αυτή, ξέρετε άλλη χώρα που έχει συμπρωτεύουσα;) εξελίχθηκε ακριβώς όπως το περίμενα. (Και τά 'γραφα ως σχόλια σε σχετικές αναρτήσεις στο blog του Kantharou και του Animation.)

Περίμενα ένα σφιχτό ματς με λιγοστές ευκαιρίες που αν ξέφευγε απ' το Χ (πρώτο σημείο πάντα σε ντέρμπι) θα πήγαινε στον άσο. Δεν έβλεπα διπλό και λόγω συνθηκών του αγώνα και λόγω των δυνατοτήτων των ομάδων. Κυρίως όμως λόγω προπονητών. Δεν πίστευα πως ο Κούπερ θα ηττηθεί 2η φορά από τον Σάντος στην ίδια σεζόν!

Πάμε στα αγωνιστικά. 'Η μάλλον ... παρένθεση... Τί όμορφη ατμόσφαιρα δημιούργησαν πριν την έναρξη οι φίλοι του ΑΡΗ; Μαγεία πραγματική!!! Συγχαρητήρια!!! Μπράβο μάγκες...

Τώρα στα του αγώνα: ο ΑΡΗΣ μπήκε μ' ένα πλάνο. Καλό ή κακό δεν έχει σημασία, υπήρχε πλάνο. Ο ΠΑΟΚ γιατί μπήκε στο γήπεδο; Τί στόχο είχε; Νομίζω πως οι παίκτες του Σάντος μπήκαν στο γήπεδο μπερδεμένοι.

Πως να το κουλαντρίσουν το ματς; Να παίξουν άμυνα (κάτι που ξέρουν να κάνουν καλύτερα απ' τον καθένα); Μα η ισοπαλία δεν αρκεί, μετά την νίκη του ΠΑΟ, αν θες πρωτάθλημα. Να παίξεις για την νίκη, δηλαδή ποδόσφαιρο κατοχής και επιβολής; Μμμ, σ' αυτό το μάθημα έχεις μείνει μετεξεταστέος. Και τώρα;Και τώρα, Κάμπορα... Δεν τον πήρε "από κάτω" με το χαμένο πέναλτι και νά 'σου δύο ΓΚΟΛΑΡΕΣ! Γιατί δεν τον έχετε ανανεώσει ακόμη; Σούπερ Κόκε. Με κάτι τέτοιες εμφανίσεις έχει κατακτήσει τον κόσμο. (Ξέρει που "χτυπάει" αυτός!) Ο Ναφτί κατάπιε τα κεντρικά χαφ του ΠΑΟΚ. Κι ο Κάλβο τους ζάλισε!

Δεν νομίζω όμως πως το παιχνίδι κρίθηκε στις προσωπικές μονομαχίες. Σημαντικές μεν, αλλά τη διαφορά την έκαναν τα σύνολα. Τον Βιερίνια δεν τον εξαφάνισε ο Αράνο αλλά τ' ότι δεν πήρε ποτέ μπάλα στο σωστό χρόνο κι ήταν πάντα σωστά κλεισμένος. Τον Μουσλίμοβιτς δεν τον έσβησε μόνο ο Νασούτι αλλά η συνολική ανασταλτική λειτουργία που για να φθάσει η μπάλα σ' αυτόν έπρεπε να κάνει αίτηση...

Στην ουσία του πράγματος δεν υπάρχουν πολλά να ειπωθούν. Κέρδισε η καλύτερη ομάδα, η πιο συγκεντρωμένη, αυτή που είχε ένα ξεκάθαρο πλάνο. Δύσκολα ξεχωρίζεις διακριθέντες απ' τους κίτρινους.

Στον αντίποδα λίγοι εκείνοι που δεν υστέρησαν. Μμμ, ποιός; Μαλεζάς ένας, ο Ίβιτς (που προσπαθούσε να ηρεμήσει το παιχνίδι και να δώσει ρυθμό) δεύτερος ίσως κι ο Βιτόλο για τα χιλιόμετρα που "έριξε" και για το πάθος του.Ο πλέον υστερήσαντας όμως ήταν ο Σάντος. Κι όχι μόνο γιατί κατέβασε την ομάδα ανέτοιμη για τέτοιο ματς αλλά και για τον συντηρητισμό του. Χάνεις, δε σου αρκεί (θεωρητικά) ούτε η ισοπαλία, που είναι ο 2ος επιθετικός (ο Εντίνιο δηλαδή);

Εν κατακλείδι συγχαρητήρια στον ΑΡΗ. Όχι τόσο για την νίκη, όχι τόσο για την εμφάνιση, όχι τόσο για την υπέροχη ατμόσφαιρα στις κερκίδες όσο για το γεγονός ότι δεν θέλησαν να διασύρουν τον αντίπαλό τους όταν αυτός έμεινε με παίκτες λιγότερους. Ήταν εμφανές από το παράλληλο ποδόσφαιρο με τις πάσες στο δικό τους μισό του γηπέδου πως δεν ήθελαν να κυνηγήσουν 3ο γκολ.

Αυτό δείχνει ευγένεια, λεβεντιά μεγαλείο, ήθος. Πράγματα που δύσκολα συναντάς στις μέρες μας...

ΥΓ. Γκολ και φάσεις, εδώ!